Net als bij de ziekte ebola

Beste mensen,
het is alweer een hele tijd geleden dat ik een blog geschreven heb. Ik ben helaas begin oktober twee keer gevallen, bij mijn bed en ook voelde ik mij de afgelopen twee weken erg beroerd. Ik kon 's nachts haast niet slapen en was overdag de hele tijd doodmoe. Ik kwam amper toe aan mijn hobby's en bezigheden en was vooral bezig met overleven. Gelukkig gaat het nu weer de goede kant op: ik slaap 's nachts nu veel beter en als ik voorzichtig met mijn energie omga houd ik aan het einde van de dag nog wat over. Maar het houdt allemaal niet over: na het aankleden en douchen in de ochtend ben ik helemaal bekaf en ook merk ik bij het fietsen dat mijn benen snel moe worden. Dat is allemaal vervelend en niet leuk, maar klagen doe ik niet. De achteruitgang gaat heel langzaam en dat is weer een geluk bij een ongeluk.

Nee, de reden waarom ik weer aan schrijven ben is de actualiteit. De hele Westerse wereld Is bang voor een mogelijke uitbraak en verspreiding naar onze gebieden. Mensen werken in West Afrika uit alle macht en proberen het virus tegen te gaan. Toch zijn er ook duizenden Slachtoffers gevallen en komt men Op dit moment geld en mensen tekort om dit probleem op te lossen. Het is een groot probleem dat hij niet zomaar kunnen oplossen. Toch zien wij een belangrijk fenomeen over het hoofd: namelijk dat er tientallen andere mensen zijn die het dodelijke virus overleven. En dat is heel bijzonder, waardoor ik moest denken aan de overeenkomsten tussen de ziekte A LS en het virus

. Kijk maar naar de volgende overeenkomsten als jij er goed over nadenkt:
één) wie de ziekte krijgt raakt in paniek en verliest alle hoop. Je bent immers ten dode opgeschreven.
Twee) wetenschappers hebben ontdekt wat er gebeurt en hoe, maar hebben nog geen afdoende medicijn om de vreselijke ziekte te stoppen.
Drie) de overheersende toon in de media is die van grote zorgen om verdere verspreiding en nog meer slachtoffers.
Vier) vaak wordt vergeten dat er ook veel patiënten en ook behandelend personeel het virus op een wonderlijke manier overleven.
Vijf) door de laatste uitbraak is onderzoek naar een goed medicijn in een stroomversnelling geraakt en dat is een goede ontwikkeling.

Het geeft mij moed en hoop dat er ook bij de vreselijke ziekte A LS veel mensen zijn die veel langer leven dan verwacht. Ineens Gaat de progressie veel langzamer omdat. Hun instelling veranderen hebben of een nieuw doel in hun leven Gevonden hebben. Ondertussen gaan de ontwikkelingen in de wetenschap razendsnel vooruit: stam celtherapie is het toverwoord voor de toekomst. Gezonde motorische zenuwcellen die apart zijn gekweekt worden ingespoten in de nek en de ruggenmerg van de patiënt met bijzondere hoopgevende resultaten als gevolg. Op die manier wordt een crisissituatie veranderd in een positief fenomeen. Ik hoop van harte dat ik het nog mag meemaken dat er een afdoende medicijn tegen A LS wordt ontdekt en gebruikt, waarschijnlijk niet meer voor mijzelf maar wel voor de mensen die ons gekomen zijn. Daarvoor alleen al doe ik mijn best om te blijven leven en vooral om te blijven schrijven met mijn stem…