Met muziek meer mans!

Hallo beste vrienden en vriendinnen!

Ik hoop dat het goed gaat met jullie. Met mij gaat het wel goed. Toen ik vanmorgen naar mijn cd met orgelmuziek uit 1996 luisterde, kreeg ik weer inspiratie om een nieuwe blog te schrijven. Ken jij dat gevoel? Je hoort een opname van je stem of je ziet een foto van jezelf en je herkent jezelf er niet in. Of je hebt het gevoel dat je eigenlijk veel beter zou kunnen of moeten. Dit nare gevoel heb ik jarenlang gehad na het uitbrengen van mijn orgel cd "Barok uit de BroederKerk ". In de eerste plaats om dat de opname van in totaal 15 uren een:zware inspanning voor mij was. Ik was lange tijd daarna heel moe en had geen zin meer in orgel spelen. In de tweede plaats had ik mij totaal verkeken in de energie die het zou gaan kosten om de 500 geperste cd's zelf te gaan verkopen. Dat lukte niet echt omdat ik een onbekende organist was die speelde op een heel mooi, maar ook onbekend instrument. Ik raakte uitgeput en depressief en schaamde mij dat ik mezelf had gesloopt om dit project tot een goed einde te kunnen brengen.

Maar inmiddels is de situatie door mijn ziekte totaal veranderd. Ik kan al heel lang niet meer orgel spelen. Ik heb eind oktober 2011 noodgedwongen moeten stoppen, mijn vingers en handen kregen meer moeite om goed te kunnen spelen. In de loop van dat jaar ging de kracht en de souplesse in vooral mijn linkerhand erg achteruit en ik wist niet hoe het kwam. Ik besloot het orgel dat ik had weg te doen en enkele maanden totale rust te nemen in de hoop dat het daarna weer beter zou gaan. Maar het mocht niet zo zijn: in plaats daarvan kreeg ik meer en meer last van mijn rechterhand en moest ik stoppen met spelen. Ik kon gewoon niet meer. Opvallend was dat ik al die tijd toch wel op de doedelzak kon blijven spelen. Ik had moeite met snel spelen en minder kracht in mijn linkerarm, niettemin kon ik redelijk blijven spelen. Maar dan wel in mijn eigen tempo en op mijn eigen manier: ik kom niet meer mee komen in de Pipeband waar ik lid van was en toen daar een interne crisis uitbrak besefte ik dat ik ook daar moest stoppen. Eind maart 2012 heb ik voor het laatst opgetreden als Piper, de dag erna moest ik naar de neuroloog die mij bezorgd vertelde dat ik een ernstige aandoening van de zenuwen had. En enkele maanden later kon ik met mijn handen niet meer op de doedelzak spelen. Zo was ik alles kwijt geraakt: mijn muziek, mijn instrumenten. Vooral mijn vermogen om zelf nog muziek te kunnen maken. Vreselijk jammer…

Gelukkige is de situatie nu binnen een jaar veranderd en verbeterd. Ik kreeg in mei 2013 de magische fluit in bruikleen en leerde opnieuw muziek te maken door te blazen en mijn hoofd op en neer te bewegen. Dat ging heel snel en ik raakte in de ban van het instrument. Ik ging op zoek naar een authentiek doedelzakgeluid dat ik via software aan mijn fluit zou kunnen koppelen. Ook dat lukte mij: ik vond de juiste software in Schotland en in september 2013 kon ik maar liefst vier verschillende doedelzakken bespelen via mijn magische fluit.

Een oud-leerling hielp mij in oktober vorig jaar met het opnemen van enkele filmpjes op YouTube. Het was leuk en leerzaam experiment: ik merkte dat ik het leuk vond om over mijn muziek te vertellen en ook om bekende melodieën op de magische fluit te spelen. Maar vooral besefte ik dat door het blazen op de fluit ik mijn middenrif aan het trainen was en ook mijn ademhalingspieren. Zo werd muziek maken een zaak van levensbelang, dat had ik nooit verwacht. In mei van dit jaar trad ik voor het eerst op in het openbaar: ik mocht tijdens de kerkdienst enkele liederen spelen. Dat ging goed en het smaakte naar meer. In juni van dit jaar nam ik de magische fluit mee naar de landelijke open dag van onze kerk. Ik had daar een eigen kraam waar ik muziek en films over Schotland verkocht en muziek maakte samen met een orkestband, dit alles voor het goede doel. Na 4:00 uur tijd had ik meer dan € 120 opgehaald voor het goede doel met mijn muziek. Ik was moe, maar heel tevreden.

De goede vorm, mijn niveau van muziek maken op de magische fluit bleef bestaan. Ondertussen ging mijn kracht in mijn handen en voeten verder achteruit. Ik besefte dat als ik echt iets wilde ik nu in actie moest komen. En zo is het plan voor het maken van een benefiet cd geboren. Ik wilde heel graag laten zien dat je met de magische fluit ook serieuze muziek kon maken, herkenbare melodieën op een kwaliteitsniveau dat goed moest zijn. En de rest is nu geschiedenis: jullie kunnen op Facebook volgen hoe het project inmiddels is gestart en het eerste sponsorgeld binnen komt. Het lijkt erop dat mijn wens in vervulling gaat en daar ben ik heel blij mee! Mijn leven heeft altijd gestaan in het teken van muziek. Nu is dat een hobby en absolute noodzaak geworden. Ik voel mij beter, rijker en sterker als ik nieuwe melodieën speel op de fluit. Zo ben ik met muziek meer mans geworden…
Het gaat jullie allemaal goed!
Gosse Hulzinga