Ijs en Weder dienende
Beste vrienden,
Kennen jullie deze uitdrukking? "IJs en weder dienende "? Het is een oud-Hollandsche uitdrukking, waarmee je kunt aangeven dat iets wel/niet doorgaat omdat het afhankelijk is van het weer. Ver hebben inmiddels vier zware najaarsstorm een achter de rug, maar toch ben ik niet ontevreden. De echte winter laat nog even op zich wachten en dat is fijn. Nu er geen sneeuw en ijs liggen kan ik nog steeds vrij makkelijk fietsen en lopen over de straten. Wanneer de echte sneeuw is gevallen krijg ik min of meer huis arrest, omdat het risico dat ik op mijn smoel gaan dan veel te groot wordt. Op dit moment is dat niet het geval gelukkig, maar wordt ik wel geconfronteerd met de toenemende beperking van de ziekte.
Vroeger kon ik zelf bepalen wat ik ging doen, waar ik heen wilde reizen, en wat ik vooral zelf wilde doen. Nu, als ik niet oppas, lopen de therapeuten en bezoekers de deur plat en ben ik niet vrij meer in wat ik wil doen. Alleen reizen met de trein wordt moeilijk, de hoge in staat wordt een probleem en ik moet vooral volkomen dat ik letsel ga oplopen door een val.Vanaf nu ben ik afhankelijk voor begeleiding van een ander. Hier in huis is dat geen probleem, mijn vrouw als mantelzorger doet dat heel goed en ook de kinderen springen af en toe bij. Maar als ik op reis wil is dat een probleem. Mijn vrienden en collega's hebben drukke banen overdag en ik kan niet op hun een beroep doen. Gelukkig is er de regiotaxi nog, maar je bent meer tijd kwijt aan de reizen dan aan het feitelijke bezoek. Je wordt afhankelijk van de gunsten van anderen en dat is behoorlijk slikken. Vooral ook omdat ik vaak geen behoefte heb aan bezoek ontvangen, maar juist om met bezoek en erop uit te trekken. En dan wordt de spoeling dun: veel mensen beloven je van alles, maar van hun beloftes komt weinig terecht. Dan is een gegeven waar je mij om moet leren gaan. Dus als ik ergens heen wil moet ik zelf actie moeten ondernemen. Dat vereist een periode van voorbereiding, planning en uitvoering. Wie gezond is denkt dat het allemaal later nog wel kan. Ik heb dat niet meer; als ik voel dat het kan en ik wil het ook moet ik meteen tot actie overgaan. Zo ben ik eind oktober met een vriend als begeleider nog een keer naar Schotland geweest. Dat was fijn. Maar wat doe je als je omgeving geen zin of tijd heeft om met jou erop uit te gaan? Juist ja: wachten tot de juiste persoon en gelegenheid zich aandienen.
En daarmee komen we bij het laatste aspect dat betrekking heeft op de uitdrukking "ijs en weder dienende ". Ik moet meer rekening houden met de staat van mijn lichaam. De eerste dag na een behandeling met acupunctuur kan ik minder goed lopen en bewegen. Maar de dagen erna des te meer. Ik kan er niet altijd een peil op trekken en ik moet afwachten hoe mijn lichaam die dag reageert. Voel ik mij goed, dan ga ik naar buiten en loop en fiets een stuk. Ben ik minder goed, dan blijf ik thuis en wacht op een nieuwe golf van energie en kracht. Dat is niet altijd makkelijk voor mijn omgeving; de ene keer loop ik met een rollator, de andere keer loop ik zonder hulpmiddel en voel mij daar goed bij. Dat is allemaal afhankelijk van het ene moment: hoe voel ik mij vandaag? Wat kan er wel en wat kan er niet? Ik word een mannetje van het moment, maar filosofisch gezien is dit moment-het nu het enige wat telt en wat wij feitelijk bezitten en kunnen invullen. Dat is dan ook weer een leer moment en een geluk bij een ongeluk.
Blijven doen wat je kan, plannen maken, op bezoek gaan en mensen ontvangen, dat is mooi als het lukt en als het kan. Maar als het niet lukt wacht ik op de juiste Golf die mij vanuit de woelige zee veilig naar het strand brengt. Niet bewegen betekent dat je kopje onder gaat en wild tegenspartelen ook. Voor mij belangrijk om op het juiste moment te wachten en dan zal het lukken. Maar dan moet er natuurlijk geen sneeuw of ijs liggen!